Ενός λεπτού σιωπή για μας. Για μας που ποτέ δεν είπαμε σαγαπώ. Για μας που ανάψαμε και καήκαμε μόνοι μας στις φλόγες της ελπίδας. Ενός λεπτού σιγή. Για μας που όσο πλησιάζαμε τον ουρανό τόσο αυτός διαλυόταν. Για μας που δεν αγαπηθήκαμε σε έναν κόσμο που πνίγεται στην...
Κομπιάζουμε τα βράδια με το φως Και δεν εμπιστευόμαστε τις λέξεις. Ποιος θα μας της βγάλει έτσι μπερδεμένες που είναι με τις φλέβες μας; Μια λάθος απόστροφος και θα πεθάνουμε από αιμορραγία. Κράτα το στόμα σου κλειστό. Πώς θα θυσιαστούμε εμείς για τους άλλους;...
Θα κάνω τον πόνο σου γλυκό πιοτό και θα το ρίξω στις ανοιχτές πληγές μου. Βάλσαμο το δάκρυ για αυτούς που δεν ξέρουν από ευτυχία και φωνάζουν για να ζήσουν. Και όσο για τα πνεύματα που στέλνει ο έρωτας για να μας σύρει στον χαμό, μην φοβάσαι. Θα βάλουμε τα λάθη...
Μια ζωή να περιμένουμε να ζήσουμε κάτι που να αξίζει το τίμημα της γέννας. Ψαχνόμαστε, κλαίμε, γονατίζουμε μετρώντας στιγμή προς στιγμή την πορεία μας προς το τέλος. Πόσο ακόμα θα αντέχουμε την βελόνα να μας τρυπάει για να τεντώνεται ξανά και ξανά η ολιγόχρονη κλωστή...
Τα χρόνια περνάνε. Οι καιροί αλλάζουν. Όσο νωρίτερα το αποδεχτούμε, τόσο ευκολότερη και πιο ευχάριστη θα κάνουμε την ζωή μας. Στο πέρασμα των χρόνων, τίποτα στον κόσμο δεν παραμένει αναλλοίωτο. Οι άνθρωποι, οι τέχνες, οι ιδέες, πόσο μάλλον η λογοτεχνία, αποτελούν...
Εγώ είμαι αυτή που είμαι και οι άλλοι είναι όλοι αυτοί που είναι. Μα τι θα γινόταν άραγε αν εγώ δεν ήμουν αυτή που είμαι και ήμουν άλλοι, που είναι αυτοί που είναι και όλοι αυτοί, να ήταν αυτή που είμαι εγώ; Μπερδεύομαι και ίσως αυτό να ήταν εκ του ασφαλούς ανώφελο σε...
Κοιτώντας σε στα μάτια, λυπάμαι που δεν θα ξαναζήσω. Τι να τάξω στην αθανασία για να με ευσπλαχνιστεί; Ποιο θαύμα μυστικό να της χαρίσω πάντα να μας φέγγει; Ίσα που προφταίνω στο βλέμμα σου μέσα να πω ένα τραγούδι. Πριν πέσει η νύχτα Πριν πέσει η σιωπή...
Ξέχασες τις φυλακές που έχτισες και αναρωτιέσαι πώς βρέθηκες πίσω από τα κάγκελα. Τι έχεις τώρα; Εμείς διαλέξαμε την κόλαση. Να εδώ κρατώ τα λόγια που μας έριξαν στο χώμα. Τι ωραία τα μάτια σου δακρυσμένα, σαν σταλαγματιές, σαν σταγόνες βροχής που χρυσίζουν στο τζάμι...
Είμαι αυτόπτης μάρτυρας της ψευδαίσθησης που με έβαλα να ζω. Μια ψιχάλα για τα αποσιωπητικά δίπλα από τις ανελεύθερες επιλογές μου και χώμα για τον θαυμασμό μου προς όλα τα οικτρά. Είμαι αυτόπτης μάρτυρας ενός αποτρόπαιου εγκλήματος, αυτού της δολοφονίας των παθών μου...
Από το άγχος μου Όχι λάθος, θα το αποκαλέσω Λαχτάρα Πάμε από την αρχή Από τη λαχτάρα μου Αυτή τη φορά Να τα κάνω όλα καλά Ή τουλάχιστον Καλύτερα από την προηγούμενη Έβαλα ξυπνητήρι στις 00.30 Την ώρα δηλαδή που θα είχαμε φύγει Εγώ κανονικά θα ήμουν στο...
Το Τέρας δεν σε αφήνει το τόξο να οπλίσεις. Σαν βγεις στον δρόμο με τα τέρατα τα τέρατα τα ανθρώπινα ή μάλλον τα κίβδηλα ανθρώπινα τα τέρατα που τρώνε, ή μάλλον αυτά που σε τρώνε μη βιαστείς ποτέ σου να χαρείς, θα σου ορμήσουν...
Κοιτάζοντας συνέχεια τον εαυτό μου στον καθρέφτη, παρατηρώ το είδωλο μου να αντικατοπτρίζεται, μα το εσωτερικό μου έχει εξαφανιστεί και δεν απεικονίζεται. Γυρεύω να το βρω, μάταια όμως, πουθενά δεν υπάρχει, γιατί όσο εγώ κοίταζα το επιφανειακό το μέσα είχε αρχίσει να...
από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή του Ανδρέα Μαντζεβελάκη με τίτλο <<Απομόνωση>> Μπλε γραμμή, σταθμός Σύνταγμα, πάρε τις κυλιόμενες Αλλιώς ανέβα εκατό τριάντα σκαλιά. Αν είσαι τυχερός και πετύχεις το σιντριβάνι να λειτουργεί...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.