Νύχτα… η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας…όταν ο ήλιος αρχίζει και δύει και δίνει τη θέση του σιγά σιγά στη σελήνη. Τότε που τα όνειρα και οι επιθυμίες γίνονται πραγματικότητα και ανταποκρίνονται στα θέλω και τα πιστεύω σου. Αυτές οι ώρες είναι οι αγαπημένες σου, τότε που μπορείς να σκεφτείς με διαύγεια, και όχι την ημέρα με τον παιχνιδιάρη εκτυφλωτικό ήλιο που σε παραπλανά.
Με την αυγή όλα αρχίζουν να γεννιούνται ξανά και οι ρυθμοί της ζωής γίνονται ξέφρενοι, τόσο βιαστικοί που ξεχνάς να σταματήσεις για λίγο και να αφουγκραστείς την ομορφιά που υπάρχει γύρω σου.
Βιάζεσαι να σηκωθείς…
Βιάζεσαι να ετοιμαστείς…
Βιάζεσαι για να…βιαστείς, γιατί έτσι έχεις μάθει.
Λησμονείς έτσι όμως την ίδια την ύπαρξή σου, την ψυχή σου που κι αυτή σαν ένα λουλούδι χρειάζεται πότισμα για να επιβιώσει. Σε αγνοείς όλη τη μέρα γιατί είσαι τόσο απασχολημένος που ζεις πλέον μηχανικά, ή μάλλον υπάρχεις. Σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολογάκι που το έχουν προγραμματίσει να ξυπνάει τις τάδε ώρες για να φέρει σε πέρας το παιχνίδι της επιβίωσής του.
Και τότε αρχίζει να νυχτώνει και το φεγγάρι σε κρατάει και πάλι συντροφιά τις στιγμές που δε νιώθεις ο εαυτός σου, τις στιγμές που έχεις ανάγκη να ζήσεις πραγματικά. Η νύχτα είναι εκεί να σου υπενθυμίζει με το κατασκότεινο ουρανό της και τα χιλιάδες άστρα της πως η ψυχή σου είναι εξίσου σημαντική με αυτά που ασχολείσαι την ημέρα και μάλλον πολύ περισσότερο από αυτά. Γι’ αυτό σου προσφέρει το πέπλο της, όπου μπορείς να γύρεις το κεφάλι σου να κοιμηθείς απρόσκοπτα. Κι αν δεν καταφέρει να σε πάρει ο ύπνος μπορείς πολύ απλά να ταξιδέψεις νοερά στους γαλαξίες και τους αστερισμούς, να αναρωτηθείς για ζωή σε άλλους πλανήτες κι αν η έλλειψη βαρύτητας θα έκανε διαφορά στο διάστημα ή αν θα μπορούσες να αιωρείσαι αιωνίως στο άπειρο. Κι αν ακόμη και τότε δεν μπορείς να κοιμηθείς τότε σκέψου την απεραντοσύνη του σύμπαντος και το μέγεθός σου μπροστά του. Τότε θα νιώσεις δέος και απέναντι στην επιβλητικότητα της κοσμικής δύναμης ίσως να συνειδητοποιήσεις πως οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί σου δεν είναι παρά κόκκοι σκόνης στο γαλαξιακό μας σύστημα.
Σε έκανα λίγο να ξεχαστείς και να αντιληφθείς για ποιο πράγμα σου μιλάω;
Σε έκανα να ταξιδέψεις σε έναν κόσμο γεμάτο από νύχτες και υπέροχα σκοτεινά και ταυτόχρονα υπέρλαμπρα από τα αστέρια βράδια;
Αν ναι, χαίρομαι, αυτός ήταν ο σκοπός μου!
Να σε κάνω να χαθείς μέσα στις συμπαντικές μου λέξεις…να χαθείς στο χθες, το σήμερα και το αύριο…και αύριο να ξημερώσει μια καινούρια μέρα για σένα και για όλη την ανθρωπότητα!
Μια μέρα τόσο ξεχωριστή, που θα είναι μαγευτική σαν τις νύχτες σου και ελκυστική σαν τα όνειρά σου!
Καληνύχτα φίλε ταξιδιώτη!
*Φωτογραφία: Λευκωσία
Το κορίτσι του Μάη όπως λένε και οι Olympians! Γεννημένη Μάιο μήνα του '98, δεν πρόλαβα καλά καλά να ζήσω στον 20ο αιώνα, πήρα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον 21ο. Το πρώτο μου κλάμα ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία και διανύω τα φοιτητικά μου χρόνια στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ και πλέον είμαι ένα τσακ πριν από το πολυπόθητο πτυχίο μου. Όπως έλεγε και η πολυαγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη είμαι και εγώ μια συναισθηματική ανόητη, μια μπερδεμένη αναποφάσιστη! Δηλώνω λάτρης της ζωής και των ανθρώπων που κάνουν τα πάντα για αυτήν! Συνήθως θα με βρεις σε ένα δικό μου χάος φτιαγμένο από βιβλία, ταινίες, χορό και μουσική!
0 Σχόλια