Dum vivimus, vivamus (While we live, let us really live)

Λένε τον θάνατο μην τον φοβάσαι

Για τη ζωή μόνο να λυπάσαι

 

Ζωντανοί νεκροί κυκλοφορούν παντού

Γίνε μια σπίθα εξαγνισμού

 

Ξύπνα από τη λήθη που είσαι τώρα

Άλλαξε και πάρε άλλο χρώμα

 

Βάψ’ τη ζωή όπως σου ταιριάζει

Δώσ’ της ένα σχήμα να σου μοιάζει

 

Στου φόβου τις παγίδες να μην πέσεις

Μπορούν να σε τρελάνουνε μες του μυαλού οι σκέψεις

 

Ζήσε το παρόν και ξέχνα το μέλλον

Το θέμα αυτό δεν είναι φλέγον

 

Μάθε να φτιάχνεις απ’ το τίποτα

Κάστρα αλώβητα…περίπλοκα

 

Χτίσε άμυνες μυστικές

Γεννημένες να είναι από πληγές

 

Και άρχισε ν’ ανθίζεις σα ρόδο μες το κρύο

Μονάχα έτσι παλεύεται ετούτο το φορτίο.

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 12

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Το κορίτσι του Μάη όπως λένε και οι Olympians! Γεννημένη Μάιο μήνα του '98, δεν πρόλαβα καλά καλά να ζήσω στον 20ο αιώνα, πήρα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον 21ο. Το πρώτο μου κλάμα ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία και διανύω τα φοιτητικά μου χρόνια στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ και πλέον είμαι ένα τσακ πριν από το πολυπόθητο πτυχίο μου. Όπως έλεγε και η πολυαγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη είμαι και εγώ μια συναισθηματική ανόητη, μια μπερδεμένη αναποφάσιστη! Δηλώνω λάτρης της ζωής και των ανθρώπων που κάνουν τα πάντα για αυτήν! Συνήθως θα με βρεις σε ένα δικό μου χάος φτιαγμένο από βιβλία, ταινίες, χορό και μουσική!

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Χωρίς τίτλο

Χωρίς τίτλο

Κοιτάζοντας συνέχεια τον εαυτό μου στον καθρέφτη, παρατηρώ το είδωλο μου να αντικατοπτρίζεται, μα το εσωτερικό μου έχει εξαφανιστεί και δεν απεικονίζεται. Γυρεύω να το βρω, μάταια όμως, πουθενά δεν υπάρχει, γιατί όσο εγώ κοίταζα το επιφανειακό το μέσα είχε αρχίσει να...

Διαβάστε Περισσότερα
Αθήνα, μέρες του 2019 μ.Χ.

Αθήνα, μέρες του 2019 μ.Χ.

από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή του Ανδρέα Μαντζεβελάκη με τίτλο <<Απομόνωση>>     Μπλε γραμμή, σταθμός Σύνταγμα, πάρε τις κυλιόμενες   Αλλιώς ανέβα εκατό τριάντα σκαλιά.   Αν είσαι τυχερός και πετύχεις το σιντριβάνι να λειτουργεί...

Διαβάστε Περισσότερα
Τόλμησα

Τόλμησα

Τόλμησα να αναλογιστώ για λίγο το εγώ μα ο χρόνος μου φάνηκε αρκετός κι αναπαύτηκα στην σκέψη πως ο ήλιος ίσως είναι αλλού πιο φωτεινός.   Τόλμησα να αφουγκραστώ τα χαμένα σου εγώ μα ο ήλιος ήταν για με και πάλι σκοτεινός. Οι αχτίδες σου έσβησαν στο πρώτο σ αγαπώ, η...

Διαβάστε Περισσότερα
Εγκλωβισμένη Γαλήνη

Εγκλωβισμένη Γαλήνη

Οι προσδοκίες εγκλωβίστηκαν, Τα όνειρα των ανθρώπων, Τα σχέδια αποκαλύφθηκαν Των κυρίαρχων προσώπων. Έρημη η Πολιτεία, Με αλυσίδες φυλακισμένη. Χαμένη η Γοητεία, Βαθιά χαρακωμένη. Διαρκής η προσπάθεια Να ανορθωθείς. Μια άγνωστη αντιπάθεια Χωρίς να το σκεφθείς. Με τη...

Διαβάστε Περισσότερα
“Στοχαστικό” αύριο

“Στοχαστικό” αύριο

Μου λες ότι το "αύριο" είναι για λίγους μόνο, Πολύ μακριά από εκεί που είσαι. Στο νου την ιδέα σού κλειδώνω και τα μάτια κλείσε. Στο δρόμο προς το άπιαστο Αυτό που εσύ νομίζεις, Είναι αδιάψευστο, στη σκέψη πως δακρύζεις. Φοβάσαι, αγωνιάς Και δεν αντέχεις, Ο Ήλιος...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This