Για μια απουσία

Η ανάμνησή σου ένα μακρινό όνειρο

Το πρόσωπό σου ξεθωριάζει

Μετράω στις στάλες της βροχής τις στιγμές μας

Ήρθες ξαφνικά και τυχαία

«Όπως συμβαίνουν όλα τα ωραία στην ζωή»,

έτσι μου είπες.

 

Γαλάζιο φεγγάρι και φθινοπωρινές μπόρες

Μυρωδάτα γιασεμιά και γκρίζος ουρανός

Ψιχάλες βροχής κι εμείς που τρέχουμε ανάμεσά τους

Ντροπαλές ματιές και ζεστά χαμόγελα

Μακρινό παρελθόν και η ζωή που συνεχίζεται

 

Κύματα που σκάνε στο ακρογιάλι

Κάτω από το σεληνόφως 

Που βάφει 

Τους ασημένιους αφρούς της θάλασσας

 

Θα συνηθίσω στην απουσία σου

Χωρίς να με πειράζει

Και θα ακούω τις μουσικές 

Που άκουγα

Κάνοντας όνειρα γεμάτα στιγμές με εμάς

Και θα θυμάμαι εκείνη τη μικρή στιγμή

Που σου κρατούσα το χέρι

Και ο χρόνος σταμάτησε

Και εκείνο το κόκκινο φανάρι

Που με έσφιξες στην αγκαλιά σου

Και μετά χάθηκες 

Και δεν σε ξαναείδα

 

Θάλασσα απέραντη η απόσταση ανάμεσά μας

Ένα τηλέφωνο δρόμος η σμίξη  μας

Βροχή

Βροχή

Βροχή

Περιστέρια πετούν 

Κουβαλώντας λέξεις που έχουν χαραχθεί βαθιά 

Σε στοιβαγμένα σημειωματάρια

Νοσταλγία και αναμονή

Πικρή γεύση της μοναξιάς που αφήνεις πίσω σου

Για εκείνο το μοναδικό φιλί που ποτέ δε βρήκε το δρόμο του

Θα περπατώ στη διαδρομή που κάναμε μαζί

Θα ψάχνω μέσα στο πλήθος για το πρόσωπό σου

Και θα σε περιμένω να γυρίσεις 

Πριν νυχτώσει.

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 12

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Από μικρό παιδί, συνήθισα να κοιτάω τα αστέρια και να διερωτώμαι πώς ξεκίνησε ο κόσμος και αν θα τελειώσει κάποτε. Καθότι μοναχική φύση, ο στοχασμός και η συγγραφή ήταν αγαπημένες μου δραστηριότητες. Με εργαλεία ένα κομμάτι χαρτί, ένα μολύβι και λίγη φαντασία δημιουργώ νέους κόσμους, ενώ στα ακουστικά μου ηχούν από πιάνο, όπερα έως ροκ μουσική. Η ανάγκη μου για απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα όπως η δικαιοσύνη, η αθανασία της ψυχής και η δημιουργία του σύμπαντος, οδήγησαν τα βήματά μου στη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ, από όπου είμαι απόφοιτη ενώ συνεχίζω τις σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο.

Συναισθηματική, υπερευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική και λογική, ένα πράγμα που έμαθα από την ζωή είναι ότι πρέπει να κυνηγάμε όλα αυτά τα οποία θέλουμε και να αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο, που θα διέπεται από αξίες, με οδηγό την αγάπη, την ισότητα και την ελευθερία.

Σχετικά θέματα: poem // poetry // tambook // tambook.gr // αγάπη // άνθρωπος // απουσία // ζωή // ποίημα // ποίηση

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Ζωντανοί νεκροί

Ζωντανοί νεκροί

Με σάρκα και οστά πλασμένα τα κορμιά τους και φλέβες που κυλούν του ζωντανού το αίμα. Κανείς δεν ξέρει, δεν ακούει το όνομα τους, τα μυστικά τους, τα μεγάλα, τα έχουνε θαμμένα.   Κανείς δεν τους έμαθε, στο σκοτάδι ζούσαν, σα να κρύβονταν από τον Χάρο ήταν. Μα σαν...

Διαβάστε Περισσότερα
Λυσιτελές

Λυσιτελές

Υποσυνείδητα άρα ανελεύθερα Το μυαλό μου τρέχει προς τους παραλίγο απεγνωσμένους Ορμά κατά πάνω τους και τους συνθλίβει Αυτοί στωικά περιμένουν Η θλίψη Της θλίψεως Τη θλίψη Αυτό το βράδυ είναι μόνο για εκείνους Ψέματα σου’παν, το πουλί δε πέταξε ποτέ Και αν έφευγε δεν...

Διαβάστε Περισσότερα
”Είμαι αυτή που είμαι”

”Είμαι αυτή που είμαι”

Εγώ είμαι αυτή που είμαι και οι άλλοι είναι όλοι αυτοί που είναι. Μα τι θα γινόταν άραγε αν εγώ δεν ήμουν αυτή που είμαι και ήμουν άλλοι, που είναι αυτοί που είναι και όλοι αυτοί, να ήταν αυτή που είμαι εγώ; Μπερδεύομαι και ίσως αυτό να ήταν εκ του ασφαλούς ανώφελο σε...

Διαβάστε Περισσότερα
To all the weirdos

To all the weirdos

Ποτέ δεν με κατάλαβαν πραγματικά. Κυρίως επειδή δε θέλησαν. Με αποκάλεσαν παράξενη, διότι η οπτική μου διέφερε από τη δική τους.  Άλλη πραγματικότητα είπαν…αλλόκοτη και ξένη. Και το ξένο συνήθως απωθεί εκ πρώτης όψεως. Το δέχτηκα όμως! Ναι είμαι παράξενη, αφού πιστεύω...

Διαβάστε Περισσότερα
Παγιδευμένο ρόδο

Παγιδευμένο ρόδο

Κάθε πρωί περνούσα από κείνο το στενό δρομάκι όπου συναντούσα το πιο όμορφο δημιούργημα της φύσης, ένα ολάνθιστο στο χρώμα της φωτιάς τριαντάφυλλο.  Είχε γεννηθεί ένα ευάλωτο άνθος, όμως με τις εποχές να περνάνε και να διαπερνούν τη φθορά του χρόνου άρχισε να...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This